Hallooo,
Ik ben tegenwoordig weer een boek aan het schrijven. Het heeft wat geschiedenis in zich (onder andere over het oude Rome en over de Hunnen). Ik schrijf graag over het verleden, maar wel zo dat het toch nog fictie is.
Het verhaal:
Het gaat over Felicia en Raya (ik twijfel nog over de naam). Twee hele andere werelden (de Hunnen en de Romeinen) ontmoeten elkaar. Deze twee werelden komen met elkaar in contact als het Romeinse meisje Felicia wordt ontvoerd door Attila de Hun, die haar wel interessant vindt. Daardoor komt Felicia in aanraking met Raya, het neefje van Attila. Er bloeit tussen hen een onvoorstelbare liefde, maar ze worden tegengehouden door een aantal factoren: Felicia is al uitgehuwelijkt aan de ijdele Marcus (die haar gaat zoeken samen met haar vader) en Attila de Hun verbied het Raya. Felicia en Raya moeten doorzetten tot hun liefde toegestaan is...
Dat is dus het verhaal. Ik heb er ook een aantal feiten in gezet, bijvoorbeeld over Attila de Hun zelf - die op zich een beroemd persoon uit het verleden is. Attila de Hun had een broer (van wie Raya de zoon is), die hij tijdens een jacht doodgestoken had om alle macht te krijgen over het rijk wat zij bezaten. Nu komt het fictie- gedeelte: Attila vertelt Raya dat zijn vader door boeren is overvallen en door
hen is gedood, niet door Attila zelf. Daarna beweerde Attila natuurlijk dat hij alle boeren tot de laatste man had vermoord, zodat zij hadden geboet voor hun wrede daad.
Er is ook nog een andere verhaallijn, deze is dan wel in het heden. Een meisje - ik weet de naam niet meer - die leeft in ongeveer dezelfde situatie als ik. Ze gaat verhuizen naar een ver land, haar kamer is de overloop, ze heeft twee muzikale broers etc. Het is dus ongeveer gebaseerd op mijn ervaringen (niet helemaal). Als haar vader besluit dat hij de zolder gaat opruimen en wilt dat het meisje daar gaat slapen, gaat ze op verkenning uit en gaat de donkere zolder op. Daar vindt ze een eeuwenoud dagboek, dat gebaseerd is op de verhalen van over over overgrootouders, die per generatie mee is gegaan, totdat iemand bedacht dat hij of zij het wilde opschrijven in een soort dagboek. Doordat het meisje het boek vindt en erin leest, leest de lezer eigenlijk mee met haar en vangt toch haar gedachten op.
Ik heb nog niet veel tijd gehad voor dit verhaal, maar het begin is er in ieder geval. In de kerstvakantie, ga ik aan de slag en kom ik hopelijk al een heel eind.
xx
Dit is een heel andere versie dan al mijn vorige verhalen. Deze gaat namelijk over ironische tips over hoe je irritant kunt zijn. Daarom is de titel dan ook: Hoe ben ik irritant?. Natuurlijk is het allemaal als een grap bedoeld en moet je de tips niet opvolgen, maar je juist het tegenovergestelde doen, dit staat dan ook in het einde van het boek. 
